کارت‌های مجاورتی توسط شرکت‌ها و سازمان‌هایی استفاده می‌شوند که می‌خواهند یک ساختمان یا منطقه خاص را فقط برای پرسنل مجاز قابل دسترس کنند. آنها به عنوان کارت‌های «پروکس» یا کارت‌های دسترسی شناخته می‌شوند.
برای اینکه این سیستم کار کند، یک کارت‌خوان مجاورتی نصب می‌شود و کارت‌های مجاورتی به کارمندان مورد اعتماد که نیاز به دسترسی به یک منطقه یا ساختمان امن دارند، داده می‌شود. آنها ملزم هستند کارت مجاورتی خود را نزدیک کارت‌خوان پروکس قرار دهند تا در باز شود. فاصله کلی بین کارت و کارت‌خوان حدود 2.5 تا 20 اینچ است، بسته به نوع کارت‌خوان مورد استفاده.
کارت‌های پروکس معمولاً با کارت‌خوان‌ها تماس برقرار نمی‌کنند زیرا نیازی به کشیدن (سوایپ) ندارند. به دلیل عدم تماس کارت‌ها با کارت‌خوان‌ها، عمر آنها معمولاً طولانی‌تر از کارت‌هایی با بارکد یا نوار مغناطیسی است.
کارت‌های مجاورتی می‌توانند مقدار کمی داده را «بخوانند»، مانند یک کد شناسایی یا دسترسی که معمولاً توسط یک رایانه راه دور تأیید می‌شود. توجه به این نکته مهم است که نوشتن داده‌ها بر روی یک کارت پروکس امکان‌پذیر نیست.
کارت‌های پروکس می‌توانند در هر نقطه از یک شرکت استفاده شوند. این کارت‌ها می‌توانند برای دسترسی به شبکه‌های رایانه‌ای و هر منبع دیگری که شرکت می‌خواهد کنترل کند، استفاده شوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کارت‌های مجاورتی یا یافتن راه حل کارت مجاورتی مناسب برای سازمان شما، با یک متخصص ID تماس بگیرید.