خرید اسکنر و خوانشگر بارکد

اسکنر بارکد (که به آن خوانشگر بارکد نیز گفته می‌شود) یک دستگاه الکترونیکی است که برای ثبت و رمزنگاری یا «خواندن» بارکد طراحی شده است. بارکدها را می‌توان روی همه چیز یافت؛ از کارت شناسایی گرفته تا جعبه‌ی غلات صبحانه یا تقریباً هر محصول فیزیکی که در فروشگاه فروخته می‌شود.
کامپیوترهای معمولی توانایی خواندن بارکد را ندارند، اما یک اسکنر بارکد این کار را انجام می‌دهد. اسکنرها دارای منبع نور، لنز و حسگر نوری هستند که با هم کار می‌کنند تا بارکد چاپ‌شده را اسکن کنند. آن‌ها عرض نوارهای سیاه و فضاهای سفید (در بارکدهای 1D) یا نقاط سیاه (در بارکدهای 2D) موجود در تصویر بارکد را اندازه‌گیری می‌کنند و این الگوها را به داده‌هایی تبدیل می‌کنند که می‌توان آن‌ها را به پایگاه‌ داده منتقل، در آن ذخیره و بعداً بازیابی کرد.

اسکنرهای بارکد به بازیابی و هماهنگ‌سازی اطلاعات در یک مکان متمرکز مانند پایگاه‌ داده‌ی رایانه کمک می‌کنند. کاربردهای رایج شامل ثبت حضور کارکنان، تحویل تجهیزات به کارکنان، نظارت بر موجودی در انبار و موارد بسیار دیگر است.

نوع اسکنری که برای خواندن بارکدها نیاز دارید به نوع بارکدی که استفاده می‌کنید و محیط کاری شما بستگی دارد. تمامی اسکنرهای بارکد موجود در داتکو با دیگر اجزای سیستم‌هایی که ارائه می‌دهیم به‌راحتی یکپارچه می‌شوند.
در زمان خرید اسکنر بارکد، برخی ویژگی‌های متمایزکننده که باید مدنظر قرار گیرند عبارتند از:
بدون‌نیاز به دست یا دستی: اسکنرهای بدون‌نیاز به دست را می‌توان در یک مکان ثابت نصب کرد و بارکد باید به سمت آن‌ها گرفته شود. اسکنرهای دستی قابل حمل‌تر هستند و می‌توان آن‌ها را به محل مورد نظر (مثلاً یک محصول روی قفسه) برد.
سیمی یا بی‌سیم: میزان تحرک یا انعطاف‌پذیری مورد نیاز برای مکان اسکنر به شما کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری بهتری داشته باشید.
سرعت اسکن: برخی از اسکنرهای بارکد زمان کمتری بین اسکن‌ها نیاز دارند.
انعطاف‌پذیری در اسکن: اسکنرهای پیشرفته‌تر می‌توانند بارکدها را بدون نیاز به هدف‌گیری و موقعیت‌دهی دقیق بخوانند.
قابلیت رمزنگاری: اسکنر بارکدی که انتخاب می‌کنید باید توانایی رمزنگاری فونت خاص بارکدی که استفاده می‌کنید را داشته باشد.

دو نوع کلی فرمت بارکد وجود دارد:

تک‌بعدی (1D):
بارکدهای 1D شامل مجموعه‌ای از نوارهای سیاه با عرض‌های مختلف و فضاهای سفید میان آن‌ها هستند. این بارکدها معمولاً «بارکدهای خطی» نیز نامیده می‌شوند. بسته به نوع بارکد 1D که استفاده می‌کنید – فقط شامل اعداد یا ترکیبی از اعداد، حروف و نمادها – داده‌ها می‌توانند در آن رمزنگاری شوند. حدود ۲۰ تا ۲۵ کاراکتر را می‌توان در یک بارکد 1D جای داد.
نمونه‌هایی از انواع بارکد 1D عبارتند از:

• Code 39 (همچنین با نام 3 از 9 شناخته می‌شود): پرکاربرد در شناسایی

• UPC: بارکدهایی که در صندوق فروشگاه‌ها اسکن می‌شوند

• Code 128: نوع محبوبی از بارکد که در کاربردهای متنوعی استفاده می‌شود زیرا فضای کمتری نسبت به Code 39 برای ذخیره داده نیاز دارد

دو‌بعدی (2D):
بارکدهای 2D پیچیده‌تر از بارکدهای 1D هستند، چرا که می‌توانند اطلاعات بسیار بیشتری را ذخیره کنند – تا حدود ۲۰۰۰ کاراکتر یا بیشتر (اعداد و حروف). این بارکدها همچنین اندازه کلی کوچکتری دارند، بنابراین نسبت به بارکدهای 1D فضای کمتری اشغال می‌کنند و به ثبت داده‌های الکترونیکی سریع‌تر و دقیق‌تر کمک می‌کنند.
محبوب‌ترین و پرکاربردترین انواع بارکدهای 2D عبارتند از:

• PDF417: بسیار فشرده هستند (شبیه جدول کلمات متقاطع به نظر می‌رسند) و می‌توانند حدود ۱۱۰۰ بایت داده ذخیره کنند

• کد QR (Quick Response): اغلب در بازاریابی یا تبلیغات استفاده می‌شوند و معمولاً با گوشی هوشمند اسکن می‌شوند

• کد Datamatrix: پایه‌ی نمادهای شناسایی جهانی مورد نیاز توسط وزارت دفاع آمریکا (DoD) است